Fizyka, stacjonarne, drugiego stopnia

Celem studiów jest pogłębienie wiedzy z zakresu współczesnej fizyki oraz specjalizacja w wybranej dziedzinie, związana z poszerzaniem znajomości jej aparatu pojęciowego oraz stosowanych metod teoretycznych i doświadczalnych.

Program studiów

• dyscyplina wiodąca: nauki fizyczne
• specjalności do wyboru: fizyka jądrowa i cząstek elementarnych, fizyka materii skondensowanej i nanostruktur półprzewodnikowych, metody jądrowe fizyki ciała stałego, fotonika, metody fizyki w ekonomii (ekonofizyka), nauczanie i popularyzacja fizyki,
• wybór specjalności pod koniec pierwszego semestru studiów
• kształcenie w ramach specjalności od drugiego semestru studiów
• kształcenie w zakresie fizyki oparte na światowej klasy badaniach naukowych prowadzonych na Wydziale Fizyki UW
• kształcenie w na podstawie indywidualnego planu studiów przygotowywanego przez studenta zgodnie z jego zainteresowaniami, wspólnie z opiekunem kierunku
• szeroki zakres zajęć laboratoryjnych
• dostęp do pracowni komputerowych i bogato wyposażonych bibliotek specjalistycznych
• możliwość wykonywania własnych projektów i prototypów w pracowni Makerspace@UW
• możliwość uczestniczenia w pracach naukowych prowadzonych przez grupy badawcze na Wydziale Fizyki
• praktyki zawodowe w ramach studiów
• uzyskanie uprawnień nauczycielskich w ramach specjalności nauczanie i popularyzacja fizyki lub w ramach zajęć ponadplanowych
• zajęcia na Wydziale Fizyki UW (ul. Pasteura 5)

Charakterystyka specjalności:

Fizyka jądrowa i cząstek elementarnych: celem specjalności fizyka jądrowa i cząstek elementarnych jest kształcenie fizyków w jednej z następujących specjalizacji: fizyka jądrowa i fizyka cząstek elementarnych. Celem kształcenia jest przekazanie wiedzy o oddziaływaniach fundamentalnych i własnościach jąder atomowych. Oprócz przekazanej wiedzy teoretycznej w ramach szeregu pracowni absolwent zdobędzie umiejętności prowadzenia badań naukowych – od planowania i przeprowadzenia eksperymentów, opracowania uzyskanych danych do przedstawienia wyników i wniosków w naukowej publikacji. Ponadto absolwent będzie miał wiedzę dotyczącą możliwości zastosowań metod fizyki jądrowej w różnych dziedzinach życia.

Sylwetka absolwenta

Absolwent będzie posiadał głęboką wiedzę w swojej specjalizacji oraz szeroką znajomość specjalizacji wchodzącej w tworzoną specjalność. Absolwent specjalności fizyka jądrowa i cząstek elementarnych posiada poszerzoną wiedzę ogólną z zakresu nauk fizycznych oraz wiedzę specjalistyczną w wybranej specjalności. Absolwent potrafi definiować i rozwiązywać problemy fizyczne – zarówno rutynowych jak i niestandardowych. Potrafi korzystać z literatury oraz prowadzić dyskusje fachowe zarówno ze specjalistami jak i niespecjalistami. Absolwent ma podstawową wiedzę o problemach energetyki jądrowej, zastosowaniach izotopów promieniotwórczych w biologii, medycynie, rolnictwie itp., zastosowaniach promieniowania w materiałoznawstwie, a także zdobywa wiedzę z obszaru ochrony środowiska w zakresie zagrożeń powodowanych przez naturalne i sztuczne źródła promieniowania. Wiedza i umiejętności absolwenta umożliwiają mu podjęcie pracy w: jednostkach badawczych, laboratoriach przemysłowych i laboratoriach diagnostycznych.

Fizyka materii skondensowanej i nanostruktur półprzewodnikowych: celem specjalności jest kształcenie wysokiej klasy specjalistów potrafiących badać doświadczalnie i interpretować zjawiska fizyczne zachodzące w półprzewodnikach, strukturach półprzewodnikowych i innych układach wykorzystujących elementy wytwarzane na bazie materii skondensowanej, a w szczególności rozumiejących fizyczne podstawy funkcjonowania urządzeń wytwarzanych w oparciu o takie materiały. Zdobyta wiedza pozwoli absolwentom na prowadzenie prac eksperymentalnych i charakteryzacyjnych, opracowywanie danych doświadczalnych i ich interpretację opartą na zdobytej wiedzy o kwantowej strukturze materii, a także na prowadzenie prac w zakresie szeroko rozumianej nowoczesnej technologii półprzewodników i nanostruktur półprzewodnikowych oraz ich zastosowań.

Sylwetka absolwenta

Absolwenci specjalności zdobędą umiejętności wymagane do prowadzenia pracy naukowo-badawczej w ośrodkach akademickich, instytutach naukowych, badawczych ośrodkach przemysłowych, instytutach badawczo-rozwojowych, przemyśle high-tech itp.

Metody jądrowe fizyki ciała stałego: specjalność ta ma na celu kształcenie specjalistów w dziedzinie nowoczesnych metod badawczych służących do określania struktury krystalicznej i magnetycznej materiałów, szczególnie materiałów stosowanych w technice. Przedmiotem badań są również oddziaływania międzyatomowe, bowiem one determinują unikalne cechy nowych materiałów. Specjaliści znający nowe metody badawcze, metody jądrowe, szczególnie te uprawiane przy dużych urządzeniach (reaktorach, źródłach spallacyjnych, synchrotronach) są niezbędni w nowoczesnych zespołach badawczych a także zespołach badających nowe materiały przydatne w przemyśle. Przedmiotem tej specjalności są również badania podstawowe dotyczące mikroskopowego opisu stanu i oddziaływań w materii skondensowanej. Zagadnienia omawiane w ramach tej specjalności dotyczą materiałów istotnych w innych naukach przyrodniczych jak chemia, biologia i geologia.

Sylwetka absolwenta

Absolwenci specjalności zdobędą umiejętności wymagane do prowadzenia pracy naukowo-badawczej w ośrodkach akademickich, instytutach naukowych, badawczych ośrodkach przemysłowych, instytutach badawczo-rozwojowych, przemyśle high-tech itp.

Fotonika: celem tej specjalności jest kształcenie fizyków w dziedzinie optyki kryształów fotonicznych, optyki dyfrakcyjnej i plazmoniki, przy dobrej znajomości optyki informacyjnej. Specjalność ma charakter stosowany i obejmuje wiedzę potrzebną do rozumienia działania, umiejętności wykorzystania, a także do projektowania i modelowania układów fotonicznych. Fotonika, a szczególnie jej część dotycząca układów opartych na kryształach fotonicznych i elementach plazmonicznych będzie w coraz większym stopniu wykorzystywana jako element uzupełniający lub zamienny wobec elektroniki, wykraczając poza - z fizycznego punktu widzenia proste - zastosowania telekomunikacyjne, czujniki i wyświetlacze. Optyka informacyjna dostarcza aparatu matematycznego i metodyki do funkcjonalnego opisu układów fotonicznych, co podkreśla stosowany charakter specjalności.

Sylwetka absolwenta

Absolwent specjalności Fotonika będzie przygotowany do podjęcia pracy w jednostkach naukowo-badawczych ośrodków przemysłowych związanych z optyką, fotoniką, telekomunikacją, lub naukami materiałowymi (szczególnie w odniesieniu do własności elektromagnetycznych nanomateriałów). Absolwent posiada poszerzoną - w stosunku do studiów pierwszego stopnia -wiedzę ogólną z zakresu nauk fizycznych oraz wiedzę specjalistyczną z zakresu specjalności. Absolwent posiada wiedzę praktyczną dotyczącą technik modelowania i projektowania układów fotonicznych, znajomości budowy i działania elementów optoelektronicznych, technik pomiarowych i technik optycznego przetwarzania informacji.

Metody fizyki w ekonomii (ekonofizyka): celem kształcenia w ramach tej specjalności jest stworzenie studentom fizyki możliwości poznania idei, koncepcji, metodologii, metod, modeli i teorii opracowanych w ramach szeroko rozumianej fizyki, które są obecnie wykorzystywane do analizy zjawisk i procesów ekonomiczno-społecznych. Oczywiście, wskazywane są związki z ilościowymi metodami ekonomii, matematyką finansową a nawet wybranymi ilościowymi metodami socjologii. Chodzi o to, aby absolwent w efekcie uzyskał wykształcenie interdyscyplinarne i wielokierunkowe, a także kompetencje i umiejętności dostosowane do potrzeb, zmieniającego się dynamicznie, rynku pracy jak też umożliwiające prowadzenie szeroko zakrojonych (całościowych a nie tylko wycinkowych) badań naukowych. Ponadto, celem specjalności Metody fizyki w ekonomii (ekonofizyka) jest umożliwienie wybitnie zdolnym studentom realizacji programu studiów II stopnia w rozszerzonym i pogłębionym zakresie oraz umożliwienie pracy w grupach badawczych nad zagadnieniami będącymi aktualnymi problemami naukowymi. Pozwoli to na przygotowanie studentów w/w studiów do pracy badawczej m.in. do podjęcia studiów doktoranckich z zamiarem rozpoczęcia kariery naukowej, bądź do podjęcia pracy w instytucjach wymagających znajomości metod rozwiązywania problemów na bardzo wysokim poziomie. Praca magisterska przygotowana w ramach tej specjalności powinna reprezentować poziom pracy naukowej nadającej się do publikacji.

Sylwetka absolwenta

Absolwent specjalności Metody fizyki w ekonomii (ekonofizyka) posiada poszerzoną, w stosunku do studiów pierwszego stopnia, wiedzę ogólną z zakresu nauk fizycznych oraz wiedzę specjalistyczną w wybranej specjalności. Absolwent posiada wiedzę, umiejętności i kompetencje pozwalające na definiowanie oraz rozwiązywanie problemów fizycznych (zarówno rutynowych jak i niestandardowych). Absolwent posiada następujące umiejętności, kwalifikacje i kompetencje:

• umiejętność dostrzegania zarówno zjawisk i procesów fizycznych jak też ekonomicznych a także socjologicznych;
• umiejętność pozyskiwania i opracowywania danych empirycznych, zwłaszcza dużych rekordów danych;
• umiejętność wizualizacji danych empirycznych;
• umiejętność interpretacji danych oraz analizy danych (zwłaszcza empirycznych) oraz ich analizy matematycznej i numerycznej a także ich algorytmizowanie i modelowanie;
• umiejętność modelowania numerycznego i komputerowego a w tym zwłaszcza umiejętność projektowania i prowadzenia symulacji komputerowych oraz porównywania uzyskanych wyników z danymi empirycznymi;
• znajomość metod prognozowania i umiejętność ich praktycznego wykorzystywania;
• umiejętność pracy w zespołach interdyscyplinarnych (np. składających się z ekonomistów, socjologów, psychologów, matematyków finansowych i ekonofizyków);
• kwalifikacje do pracy w zespołach interdyscyplinarnych i wielokierunkowych.

Nauczanie i popularyzacja fizyki: celem kształcenia na tej specjalności jest uzyskanie szerokiej wiedzy w zakresie wszystkich gałęzi fizyki, umożliwiającej śledzenie prowadzonych współcześnie badań oraz rozumienie najważniejszych odkryć naukowych. Nabycie umiejętności przekazywania wiedzy z zakresu nauk przyrodniczych z uwzględnieniem możliwości poznawczych młodzieży szkolnej i osób dorosłych.

Sylwetka absolwenta

Absolwent posiada poszerzoną – w stosunku do studiów pierwszego stopnia – wiedzę ogólną z zakresu nauk fizycznych oraz wiedzę specjalistyczną w zakresie dydaktyki fizyki i matematyki. Absolwent posiada wiedzę i umiejętności pozwalające na definiowanie oraz rozwiązywanie problemów fizycznych – zarówno rutynowych jak i niestandardowych. Potrafi korzystać z literatury naukowej oraz prowadzić dyskusje fachowe zarówno ze specjalistami jak i niespecjalistami, a także przystępnie objaśniać szerokiej publiczności sens prowadzonych obecnie badań oraz dokonanych odkryć w zakresie nauk ścisłych. Absolwent posiada wiedzę i umiejętności umożliwiające podjęcie pracy w instytucjach zajmujących się popularyzacją osiągnięć nauki, a także w jednostkach badawczych, laboratoriach diagnostycznych, gospodarce. Absolwent spełnia wymagania stawiane przez Ministerstwo Edukacji Narodowej nauczycielom fizyki w szkołach ponadpodstawowych, a w przypadku zaliczenia dodatkowej praktyki w szkole, także uprawnienia do nauczania matematyki. Absolwent ma nawyk ustawicznego kształcenia i doskonalenia kwalifikacji zawodowych, jest także przygotowany do podjęcia studiów trzeciego stopnia (doktoranckich).

Zasady kwalifikacji dla kandydatów z dyplomem polskim

Kwalifikacja odbywa się na podstawie wyników osiągniętych w czasie dotychczasowych studiów. Każda ocena S uzyskana przez kandydata na ukończonych studiach uprawniających do podjęcia studiów drugiego stopnia zostanie przeliczona na punkty rekrutacyjne PR zgodnie ze wzorem:

PR = 0,1/(Smax-Smin) * SUMA po i [w_i * h_i *(S_i - Smin)]

gdzie:

Smax, Smin - odpowiednio najwyższa i najniższa ocena możliwa do zdobycia (tj. skala ocen, np. od 2 do 5)
w_i - waga przedmiotu (wg współczynników określonych poniżej)
h_i - liczba godzin przedmiotu (zgodna z suplementem dyplomu lub wypisem ocen ze studiów potwierdzonym przez jednostkę, w której kandydat studiował)
S_i - ocena zdobyta przez kandydata, przy czym w przypadku, kiedy kandydat ma więcej niż jedną ocenę z danego przedmiotu (np. poprawa oceny, ponowne podejście do egzaminu w kolejnym roku), uwzględnia się dany przedmiot jedynie raz z najwyższą z uzyskanych ocen.
i - indeks przedmiotów branych pod uwagę w wyliczeniu, przy czym przedmioty, które kończą się zaliczeniem (bez oceny) nie będą brane pod uwagę w wyliczeniu punktów rekrutacyjnych.

Punkty rekrutacyjne każdego kandydata będą obliczane jako suma ocen (po przeliczeniu) z przedmiotów uzyskanych na studiach, przy czym każda ocena będzie mnożona przez liczbę godzin danego przedmiotu oraz przez współczynnik zależny od rodzaju przedmiotu.

Współczynnik zależny od rodzaju przedmiotu wynosi odpowiednio:

a. dla wykładów, ćwiczeń rachunkowych i laboratoriów z zakresu fizyki: 2,0
b. dla wykładów, ćwiczeń rachunkowych i laboratoriów z zakresu astronomii: 2,0
c. dla wykładów i ćwiczeń rachunkowych z matematyki: 2,0
d. dla przedmiotów z zakresu programowania i metod numerycznych: 1,5
e. dla wykładów, ćwiczeń rachunkowych i laboratoriów z zakresu chemii i biologii: 1,0
f. dla pozostałych: 0,0

Jeżeli chodzi o przypisanie współczynnika do przedmiotu, w którego zakresie pojawia się jednocześnie np. fizyka i chemia, bierze się pod uwagę ten przedmiot tylko raz z współczynnikiem najwyższym.

Wynik PR zaokrągla się w dół do liczby całkowitej.

Warunkiem przyjęcia na studia jest uzyskanie końcowej liczby punktów rekrutacyjnych nie mniejszej niż 50 oraz zapewniającej miejsce na liście rankingowej mieszczące się w ramach obowiązującego limitu. Zgodnie z powyższym wzorem nie ma górnego limitu możliwych punktów do zdobycia.

Kandydat jest zobowiązany dostarczyć jako załączniki w systemie IRK:

1. skan suplementu dyplomu lub wypisu ocen ze studiów z informacją o wymiarze godzinowym zajęć, potwierdzonego przez jednostkę, w której kandydat studiował.

2. skan oświadczenia podpisanego przez kandydata, zawierającego wynik samodzielnie przeprowadzonych obliczeń punktów rekrutacyjnych (wg powyższych reguł) w formie tabeli zawierającej przedmioty z suplementu/wypisu ocen ze studiów, które mają współczynnik większy od zera.

Zasady kwalifikacji dla kandydatów z dyplomem zagranicznym

Obowiązują takie same zasady jak dla kandydatów z dyplomem uzyskanym w Polsce.

Wymagania dotyczące znajomości języka polskiego. >> Otwórz stronę! <<

Terminy

Ogłoszenie wyników: 23 września 2019 r.

Przyjmowanie dokumentów: 

• I termin: 24 i 25.09.2019, godz. 10-13
• II termin: 26 i 27.09.2019, godz. 10-13
• III termin: 28 i 30.09.2019, godz. 10-13

Opłaty

Opłata rekrutacyjna (w tym opłaty wnoszone za granicą)

Opłata za wydanie legitymacji studenckiej (ELS)

Wymagane dokumenty

Lista dokumentów wymaganych do złożenia w formie papierowej w przypadku zakwalifikowania na studia

Dodatkowe informacje

Znajdź nas na mapie: Wydział Fizyki